Niet lullen maar pellen...

Ik weet nog goed hoe het voelde toen we weer samen de auto in sprongen op weg naar de kust. Al die tijd was dat niet toegestaan (tenzij om medische of andere dringende reden wel) dus we genoten met volle teugen (ondanks de mondkapjes). We konden weer uit eten, het terras op, met mensen afspreken en ieder weerzien was even hartelijk. 

 

En nu? Nu zitten we in de tweede golf en is het afwachten wat er gaat gebeuren. De economie piept en kraakt en bij heel veel ondernemers staat het water tot aan de lippen. Mondkapjes zijn vanaf maart in Spanje onderdeel van ons leven en vraag me niet om een mening, het is gewoon verplicht. Er is geen advies of een verzoek; nee, op dat ding! Alle maatregelen die door de overheid worden genomen, worden op deze manier kenbaar gemaakt. Per autonome regio of landelijk. Wat ik hier fijn aan vind; we weten wel waar we aan toe zijn. Er wordt ons niet alleen maar gevraagd onze verantwoordelijkheid te nemen; we worden gewoon geacht te luisteren en het te doen.

 

En ook daar kun je alles van vinden, maar we kunnen desondanks nog overal heen. De horeca is open, kinderen gaan naar school, we kunnen zonder problemen de winkels in, naar de kapper, de sportschool of naar het strand en thuis werken wordt aangemoedigd. Zeker hier in de Comunidad Valenciana is het relaxed en is het een van de meest veilige regio's van Spanje. Waarbij het woord 'veilig' inhoudt: op 100.000 testen weinig besmettingen. De regio's waar er problemen zijn, zitten tijdelijk al in lockdown.

 

Zodra juridisch goedgekeurd komt er naar alle waarschijnlijkheid ook nog een avondklok bij. Van 00.00 uur tot 06.00 uur niet de straat op. Geen advies, maar een (regionaal) besluit. Kortom, niet lullen maar pellen en soms is dat van alle besluiten die genomen kunnen worden, misschien wel het beste. Of het de enige juiste weg is? 

 

Dat zal uiteindelijk blijken...