11. apr, 2020
De moraal van het verhaal
Morgen is het Pasen. Hier in Spanje zou normaal gesproken de afgelopen week in het teken hebben gestaan van de 'Semana Santa' (de heilige week voor Pasen). Processies, kerkdiensten, parades, optochten; niets van dat al! Gelaten dragen de Spanjaarden hun 'lockdown' lot. En degenen die het niet dragen, maar denken vanuit Madrid toch naar hun buitenhuizen naar de kust te kunnen vluchten worden bij controles aan de diverse uitvalswegen met open armen en hoge boetes ontvangen.
Ze zullen
er altijd zijn. Mensen die denken "nee heb je, ja kun je krijgen" en vervolgens de gok wagen. Sommigen hebben geluk, anderen duidelijk minder. Het is 'mens eigen' en niet gebonden aan land, volk of cultuur. Kijken hoe ver je kunt gaan en schijt hebben aan
dat wat van je wordt gevraagd; in dit geval 'blijf zitten waar je zit!'
Het woord 'moraalridder' leg ik even ter zijde, het woord 'moraal' benoem ik wel. Welke handelingen en gedragingen zullen steeds
moeilijker te handhaven zijn naarmate de lockdown voortduurt en hoe lang zal het duren voordat de collectieve moraal gebroken wordt door deze pandemie? Laten we hopen nog heel lang, want onze moraal en vertrouwen is het enige dat ons er doorheen zal slepen.
Ook als we niet weten, hoe lang dat wat nu is nog duurt.
Ik wens iedereen een gezond Paasfeest en zullen we afspreken dat we dezer dagen allemaal minimaal twee mensen bellen, waarvan we weten dat ze alleen
met een paaseitje aan de ontbijttafel thuis zitten? Gewoon voor de moraal!