Reality check

Een realiteit die er ineens heel anders uit ziet. Een realiteit waarin het openbare leven praktisch plat ligt. Waarin een uitje naar de supermarkt lijkt op een bezoek aan een slagveld en een realiteit waarin we ons (straks) niet meer vrijelijk van A naar B kunnen bewegen. Hoe 'grappig' is dát?

 

Dacht ik gisteren nog dat ik vanavond naar Nederland zou vliegen voor de uitvaart van mijn schoonmoeder, begin ik me nu langzaam te vereenzelvigen met de gedachte dat ik vanavond wel op een stoel zit, maar niet op een vliegtuigstoel. Begin ik me langzaam te vereenzelvigen met de gedachte, dat René al ruim een week in Nederland is en ik niet eens weet of en wanneer hij terug kan keren naar Spanje. 

 

'Niet weten' is lastig en er wordt een aanslag gedaan op mijn vertrouwen. Erop vertrouwen, dat ik ook hiermee om kan gaan. Louter door andere gedachten te kiezen en de controle los te laten. DIT IS WAT HET IS. Vandaag horen we van de premier van Spanje, wat de maatregelen zullen zijn welke horen bij de noodtoestand die per direct officiëel van kracht is gegaan. Komt er een totale 'lock down' gelijk aan Italië? Gaat het leger het overnemen door controles uit te voeren op diverse terreinen? Zoveel vragen die resten en waarvan de antwoorden onze dagelijkse realiteit verder zullen bepalen.

 

Een meer dan slechte B-film uit de jaren  tachtig is werkelijkheid geworden. Het soort 'science fiction' achtige films waar we, popcorn kauwend, naar keken achterover hangend in een bioscoopstoel; ons niet realiserend dat dat ook wíj ons veertig jaar later met mondkapjes door de straten zouden begeven, bang voor 'HET VIRUS'!

 

"Welcome to your life en deze nieuwe realiteit" dacht ik vanmorgen bij het wakker worden. "Wat brengt de dag van vandaag?" Ik weet het niet. Het enige dat ik nu kan zeggen is; dat alles anders is, behalve het feit dat ik jullie ook op deze zaterdagochtend, net als altijd, verblijd(?) met een blog.