Lekker trippen!

Eind januari arriveerden mijn laatste dozen uit Nederland. Ze stonden al jaren opgeslagen bij mijn ouders in een kelderbox en eindelijk heb ik ze op transport laten komen. Een doos of achttien. Ik had werkelijk geen idee meer wat er in zat en het openen van iedere doos, voelde als het openen van een kado op Sinterklaasavond. Alleen het begeleidende gedicht ontbrak. Nou ja, dat is eigenlijk ook niet waar, want in één van de dozen vond ik een envelop met Sinterklaasgedichten, die ik vanaf 1985 had bewaard en die dekten dus in één klap letterlijk de hele lading (dozen)!

 

Enfin, de 'dozen van Pandora'. Zo zou je ze ook kunnen noemen. Van babykleertjes tot Wedgewoodservies, van woningaccessoires tot kerstspullen. Het zat er allemaal in. Maar de grootste 'trip veroorzakers' zijn toch wel mijn fotoalbums. Albums vanaf het moment dat ik op deze wereldbol mijn aankondiging deed, tot albums die ik in het begin van de jaren 2000 in elkaar heb geflanst.

 

En als je dan op een gegeven moment denkt, dat je alles hebt gehad komt er ineens, totaal onverwacht uit het 'blaue hienein' (en uit een rood album) ook nog eens een ex geliefde van je man tevoorschijn!! Vorige week door hem geïdentificeerd, toen we samen één van MIJN dertig albums aan het bekijken waren. Een foto van haar en mij samen tijdens een meiden zeilvakantie in Turkije. Ongeloof alom!

 

Let op: man en ik zijn anno 2020 zes jaar bij elkaar en kenden elkaar voor die tijd niet. De foto dateert uit 2001 en de dame in kwestie en hij hadden verkering eind jaren tachtig. Elkaar daarna nooit meer gezien. 

 

Kortom, een bizarre ontdekking, met tot gevolg dat we nu in zijn 'trip' zitten...

 

Down memory lane!