23. nov, 2019
Weet je nog...?
Soms ga ik in gedachten even terug in de tijd. Gravend in de spelonken van mijn geheugen, kom ik dan als een soort time traveller terecht in verschillende episodes van mijn leven. Is er een reden of aanleiding om dat te doen? Soms wel en soms niet. Ik doe het gewoon.
Mijn kleuterschooltijd, tienerjaren, vorig huwelijk, vrijgezellenbestaan; noem iets en ik kan een anekdote of 'tearjerker' naar boven halen. Wonderbaarlijk hoe dan, ogenschijnlijk vergeten
momenten, uit onzichtbare laadjes tevoorschijn komen. De melkwagen toen ik vier was bijvoorbeeld... Wat een trauma is dat! Ik die geen melk lust(te) en iedere dag zo'n driehoekspakje schoolmelk voor m'n neus kreeg. Waar andere kinderen het in één
teug naar binnen slurpten zat ik, met buikpijn op mijn stoel sabbelend aan mijn rietje, te hopen dat het witte goedje in het niets zou oplossen. Alleen het geluid van de kratjes die de school werden binnen gedragen al; ik kan het nog horen!
Ons geheugen. We kunnen niet zonder en toch zijn er ik weet niet hoeveel mensen op deze aardkloot die op dit moment lijden aan Alzheimer of andere vormen van dementie. Zo ook mijn schoonmoeder. "Mam, weet je wie dit is? Als René in Nederland
een foto van ons samen aan zijn moeder laat zien is het altijd weer de vraag welk antwoord er gaat komen. "Natuurlijk schat, jouw meissie" zei ze een paar dagen geleden.
Veel laadjes van háár
geheugen zijn inmiddels gesloten, maar dit laadje staat gelukkig nog een stukje open.