3. aug, 2019
La casa de papel
Soms kijk ik naar buiten en denk ik "het is net als werken bij de bakker. Iedere dag al dat lekkers voor je neus. Heb je dan nog steeds trek in taart?"
De zon staat hier iedere dag hoog aan de hemel en er zijn dagen dat ik amper
buiten kom. De behoefte en het geduld om in de zon te liggen is er al helemaal niet, een plons in het zwembad is niet meer dan een plons en de schaduw onder de bomen is mijn beste vriend. Het klopt dus: net als die taartjes bij de bakker wordt zon dus ook
gewoon.
Samen met René, languit op de bank, Netflix bingen is daarom hét ultieme vakantiegenot! Let wel: Spaanse series, want daar zijn we dol op. Twee seizoenen 'Vis a Vis' hebben we al verslonden
en het uitkomen van het derde seizoen van 'La Casa de Papel' kon voor ons op geen beter moment komen. Grote billboards sierden ons dorp. Er was geen ontkomen aan.
Tokio, Stockholm, Nairobi, Helsinki,
Denver, Rio, Berlin, Lissabon, Bogota en Palermo... Steden die ons niet langer doen herinneren aan topografielessen op de basisschool, maar aan personen in rode overalls die ons (en vele anderen)) trakteren op een portie spanning en sensatie.
Heeft een mens dat nodig kun je je afvragen. Nee, nodig niet; maar ohhh zo ontspannend als het buiten warm is, je weet dat het leven niets van je verlangt en de fan op standje drie zorgt voor de broodnodige verkoeling
tijdens het kijken.
Nu ik dit schrijf is het trouwens bewolkt. Ik denk dat we er even op uit gaan!