Panne!

Ineens op het dashboard een signaal zien, dat er iets loos is met de bandenspanning en tegen beter weten in toch hopen dat het 'wel meevalt' is volgens mij een fenomeen dat vaak optreed in situaties die we liever niet onder ogen willen zien. Uitstelgedrag. Alsof je op deze manier de werkelijkheid nog wat langer buiten de deur kan houden. Idioot natuurlijk, want als 'reality knocks' is het leed er niet minder om. Zo ook in dit geval. Band zo plat als een dubbeltje! Zelf de krik ter hand nemen? Uitgesloten. Een auto zo zwaar als een tank, doppen strakker dan strak aangedraaid en werkelijk geen idee welk protocol te volgen. Praatpaal? Verzekering bellen? Garage in de buurt? 

 

'Overgave' en rustig blijven bleek het beste te werken, want zoals met zo veel dingen in het leven; als je het écht 'effe' niet meer weet dan is de redding vaak nabij! In mijn geval in de vorm van drie heren met verschillende disciplines, (autopistaman, sleepwagen en garage) die snel en vakkundig te werk gingen en ervoor zorgden dat ik veilig thuis kwam.

 

Moraal van het verhaal en te volgen protocol 'Geen paniek! Adem in, adem uit'. O ja, en zorg dat je (met die hitte) altijd water bij je hebt. Had ik dus niet!