Onderbroekenlol

Dag van vertrek. Lekker terug naar Spanje. Altijd weer een gehaast. Nog even de laatste zaken afhandelen, gedag zeggen in het verzorgingshuis, sjezen naar de luchthaven, auto bij de verhuur inleveren, nog net niet rennen naar de vertrekhal, in de rij aansluiten voor de douanecheck, door het poortje en ja hoor 'pieeeeeep'. "Meneer wilt u even meekomen?".

 

Je wordt meegenomen naar een klein kamertje. Zo'n kamertje waar controles plaatsvinden, die niet worden afgehandeld naast de bagageband. Of je je even wilt uitkleden. Schoenen, sokken, broek, t-shirt, overhemd... Met papiertjes gaan ze over je lichaam en alle kleding en bagage wordt gecheckt. Je kniebrace is de aanleiding. Even waan je je in een aflevering van het televisieprogramma "Airport security". Natuurlijk vinden ze niets. "U kunt zich weer aankleden meneer".

 

Na het oponthoud begeef je jezelf met ferme pas naar één van de schermen waar informatie op staat betreffende je vlucht naar Alicante. "Huh...??!" vlucht staat er niet op. Je checkt je boarding card... Er staat 'date 15 april, boarding time 16.30 uur'. "Welke datum is het vandaag?" en dan ineens realiseer je je... "het is 14 april 2019!!"

 

Daar sta je dan. Een paar minuten ervoor nog in je onderbroek, een dag te vroeg en al áchter de douane. Er rest maar één ding; terug naar degene die de security check uitvoerde. "Hé vriend we hebben weer een date morgen" zeg je lachend tegen de douanier. De man checkt je boardingcard, schatert het uit en zegt "nou dan heb je pech, want morgen werk ik niet".

 

Dit was geen mop, maar een dag uit het leven van de man naast wie ik i.p.v. op 15 april pas op 16 april wakker werd.