23. mrt, 2019
Van de Wolf naar weerwolf
Als kind was ik altijd onder de indruk van verhaaltjes over weerwolven die verschenen bij volle maan. Die hele transformatie van mens naar wolf rond de klok van 00.00 uur vond ik beangstigend, maar tegelijkertijd ook intrigerend.
Dat
ik als volwassene deze transformatie echt zou ondergaan, kon ik destijds niet bevroeden. Volgens René verander ik namelijk tijdens deze maanstand in een weerwolvin. Een allesverslindend monster, dat iedereen zijn kop er af wil trekken, nachten
lang wakker ligt, gedurende een aantal dagen onuitstaanbaar is en met wie je binnen een poep en een scheet ruzie hebt. Ja lieve mensen, dit gaat over mij. Die lieflijk lachende vrouw op de foto hierboven.
De
afgelopen week was het weer zover. Eenentwintig maart volle maan! Al een paar dagen voor deze datum voelde ik de onrust opkomen. Slecht slapen, heel vroeg wakker, prikkelbaar en er hoefde maar iets te gebeuren of mijn (wolven)haren stonden letterlijk overeind.
Dit in combinatie met op komst zijnde maandelijks hormonaal ongemak en het spaanse 'weerwolffeest' was weer compleet! Dat ik vervolgens ook nog eens mijn edelstenen tevoorschijn haal om ze bij het maanlicht op te laden, vindt René ronduit vreemd en
'spooky'.
Kortom, de man is er heilig van overtuigd, dat hij een aantal jaren geleden een (weer)wolvin in huis heeft gehaald. Saillant (en té grappig) detail is ook nog eens, dat mijn getrouwde
naam gedurende vijfentwintig jaar 'de Wolf' is geweest.
Toen we dát verband onlangs legden, kon je me wegdragen...