16. mrt, 2019
Met zonder jas
Ik herinner mij deze zin nog als de dag van gisteren "juf, mogen we mét zonder jas naar buiten?". Ik was vijf en de lentezon verwarmde het schoolplein. Als juf dan instemmend knikte, renden we als koeien die de hele winter geen zonlicht hadden gezien al joelend onze vrijheid tegemoet.
Nu, ruim vijftig jaar later, heb ik bijna driehonderdvijfenzestig dagen per jaar 'met zonder jas weer'. Heerlijk, maar op dit moment hebben we hier echt regen nodig. Ik kan
me niet herinneren wanneer er voor het laatst een goede bui is gevallen. Het komt de natuur niet ten goede. Er zijn bijvoorbeeld bomen bij ons in de tuin die door permanent hoge temperaturen nog niet eens hun blad hebben verloren, terwijl nieuwe spruiten de
kop al weer opsteken. En dan hebben we het nog niet over het risico van bosbranden bij langdurige droogte en sectoren die afhankelijk zijn van wat hemelwater.
Dat ik, ondanks al die zon, tóch met regenjassen
en kleding bezig ben komt omdat ik dagelijks de social media verzorg voor een vriendin die een kledingzaak heeft in Nederland. Zij vertelde me dat na een lange periode van slecht weer, iedereen lonkt naar dat 'met zonder jas moment'. In één dag
van tien naar achttien graden hoe mooi zou dat zijn?
En zo verlangt men overal ter wereld naar wat anders. Wij doen dus nog even een regendansje en naar Nederland stuur ik wat zon. Verder nog wat?
Jazeker! De wens om wat meer verdraagzaamheid en respect voor elkaar, ongeacht waar we wonen op deze aardkloot...