10. nov, 2018
Jip (pie)!
"Verliefdheid is een mini-psychose" zegt een vriendin van mij altijd als het onderwerp 'verliefdheid' ter sprake komt. "Je bent dan tijdelijk het contact met de realiteit kwijt". De afgelopen week moest ik aan haar woorden denken. De week waarin Jip vanuit Nederland meereisde naar Spanje en vervolgens mijn leven op Tierra Feliz binnen trad.
Superlatieven als "de leukste, de liefste, de mooiste" rollen voortdurend uit mijn mond en al mijn aandacht gaat uit naar hem. Was het René
die ik hiervoor liefdevol een aai gaf; ik moet bekennen dat zijn plaats (tijdelijk?) is ingenomen door een bol wol op pootjes. Een bol wol met ogen blauwer dan die van Paul Newman en met een vacht zachter dan fluweel.
Kortom verliefd! Deze conclusie kunnen we doodleuk trekken. Mijn dochter, die nu bij ons logeert, ziet het allemaal met verbazing en lede ogen aan. "Mijn moeder hoort en ziet ons niet meer". "Mam, waarom zet je hem niet op een troon?" vervolgt ze.
"Dan kun je de hele dag naar hem kijken!" Ik hoor het aan, maar zoals dat bij iemand die verliefd is gaat, gaat het het ene oor in en het andere oor uit.
Ondertussen, nestelt het onderwerp van mijn liefde
zich op de bank nog eens lekker tegen mij aan, terwijl hij knorrende geluidjes maakt. "Kopje thee met een stroopwafel schat?" klinkt het in de verte...
Stroopwafel?! Kijk, dát blijft dan weer wél
hangen..