29. sep, 2018
Ibiza is calling
Terwijl ik op de luchthaven van Alicante zit te wachten op mijn vlucht naar Ibiza, trekken in gedachten de afgelopen negen maanden aan mij voorbij. Want zo lang geleden is het nu, sinds wij onze spullen en dieren in Andalusië oppakten en vertrokken naar de Costa Blanca.
De maanden zijn om gevlogen en wat is het hier leuk! Vroeg ik me vóór vertrek nog af of retreaters en privé gasten hun weg hier naar toe wel zouden vinden; die vraag kan ik inmiddels met een volmondig
"ja" beantwoorden. Dit gebied is namelijk écht heel populair bij vakantiegangers en zo kon het gebeuren dat er hier tot nu toe meer bedden zijn verschoond dan in een gemiddeld hotel en meer is gekookt dan in een goedlopend sterrenrestaurant. Alleen
maar leuke mensen. Alleen maar gezelligheid.
En nu? Nu ben ik moe. Ik verlang naar wat tijd voor mezelf en op dit moment ook naar mijn kind, die ik al vier maanden niet heb gezien. Over anderhalf uur sluiten
we elkaar in de armen en kunnen we even afstand nemen van de wereld om ons heen. Een wereld die heel veel vreugde brengt, maar ook één die je op kan slokken wanneer je ten prooi valt aan je eigen enthousiasme, plannen en voortdurende stroom aan
ideeën.
Dus na lange tijd weer ruimte voor wat rust en bezinning én, zoals ik al eerder aankondigde, zin om te schrijven. Mijn eigen 'retreat' op maar 120 km van huis. Lang leve de vakantie!
Fijn weekend!