14. apr, 2018
Goede reis!
'Als sardientjes in een blik!' Daar moest ik afgelopen woensdag aan denken toen ik plaats nam in het vliegtuig. Verbeeldde ik het mij, of was er weer beknibbeld op de beschikbare beenruimte? Samen met mijn moeder werd ik geacht mij te wurmen op rij zestien.
De man die naast ons zat en had gekozen voor een stoel aan het gangpad, lachte als een boer met kiespijn toen hij ons zag.en opstond om ons toegang te verlenen tot onze zetels. Ik begreep onmiddellijk waar de 'kiespijn' vandaan
kwam. Met zijn lengte (en die was helemaal niet uitzonderlijk) paste hij eigenlijk helemaal niet tussen de twee rijen stoelen. Sterker nog, dat gold voor het gros van de mensen aan boord. Gooide je vroeger eenmaal in de lucht je stoel in de relaxstand, nu
is dat goed voor Wereldoorlog III! Daar was ik namelijk op de heenreis getuige van, toen een gezette man besloot om eens lekker achterover te leunen en de dame áchter hem met uitgeklapt tafeltje en wel, vast kwam te zitten in haar eigen stoel en geen
kant meer op kon. Ik maakte op mijn beurt de fout om iets op de grond te laten vallen. Pech! Je kunt er niet meer bij. Tenzij je de reis voortzet in een benarde positie die niet goed is voor je welzijn.
"Voor
€15,- kunt u van plaats verwisselen" hoorde ik de stewardess tegen iemand zeggen. Een man van ongeveer 1.95 m stond op. Ik kon alleen maar denken aan een grote blikopener die ons bij aankomst allemaal zou bevrijden...