Metamorfose

Moet je je voorstellen ík, die in Nederland nog geen cactus in leven kon houden en niets met tuinieren heeft, hier in de weer met schoffel en hark! Twee attributen die ik sinds mijn schooltuintje op de lagere school, niet meer in mijn handen heb gehad en ook niet echt heb gemist.

 

Maar toch... De bekende wonderen zijn blijkbaar de (tuin)wereld nog niet uit gedonderd, want ondergetekende verandert langzaam in een soort 'Klazien uit Zalk' die alles af weet van medicinale kruidenplantjes, fruitbomen en palmen en die ook niet schroomt om de riek ter hand te nemen, de kruiwagen met tuinafval te vullen en honderd meter verder op te lozen op de plek waar het uiteindelijk wordt verbrand. Verbazingwekkend. Want wat blijkt? Geheel onverwacht vind ik het 'in de tuin bezig zijn' nog leuk ook! Om dit heugelijk feit te vieren, ben ik lid geworden van een Facebook tuingroep hier in de buurt. Ik kan zelfs niet meer langs een plant of boom lopen zonder me af te vragen wat voor soort het is en het bezoeken van plantencentra is een favoriet uitje geworden.

 

Op dit moment is het voornamelijk orde scheppen in de overwoekerde tuin. Een tuin, waarvan de vorige eigenaresse alleen maar dacht 'leven en laten leven'. Met als gevolg; de hedera komt inmiddels door het dak naar buiten, zijn er klavers genoeg om boeketten van te maken en zien mooie planten het daglicht niet meer omdat er iets anders over hen heen groeit. René vindt míjn groeiende interesse fantastisch. Hij liep namelijk al met een snoeischaar te zwaaien, toen we beiden op de leeftijd waren dat ik nog afscheid moest nemen van mijn Barbies.

 

En nu? Nu spelen we sámen in de tuin.