23. dec, 2017
Welkom aan boord!
Vanaf mijn twintiger jaren zit ik regelmatig in vliegtuigen. Ik werkte voor een reisorganisatie, daarna voor een luchtvaartmaatschappij (nee, niet als stewardess) was getrouwd met iemand die bij geboorte het woord 'reizen' al op zijn voorhoofd had staan en ons kind wist eerder wat een vliegtuig was dan een tram. Zowel zakelijk als privé ging ik de hele wereld over maar tegenwoordig zijn de afstanden die ik afleg wat korter.
Toen ik van de
week terug vloog naar Spanje, moest ik ineens denken aan die tijd. De tijd dat we gratis 20 kg incheckten, beautycases met liters vloeistoffen mee sjouwden aan boord en men ter verhoging van de feest- (lees vlieg-)vreugde doodleuk een sigaretje opstak
zodra het 'niet roken teken' was gedoofd. "Roken of niet roken?" was trouwens, naast het tonen van je paspoort, zo ongeveer het enige dat er bij de incheck werd gevraagd. Eenmaal aan boord was het 'feest'. Je kreeg standaard een maaltijd aangeboden en bij
landing werd er zo hard geapplaudiseerd dat je je kon afvragen "wat zit hier achter?" Waardering voor de crew of opluchting dat we weer aan de grond stonden...
Vliegen anno toen. Was het beter? Laat ik zeggen
"het was anders". Het reizen van tegenwoordig met mijn 10 kg handbagage ín de cabine vind ik namelijk verdomd handig, tickets online boeken én afrekenen met een app in mijn telefoon briljant en dat ik zelf bepaal wat en óf ik überhaupt
eet aan boord is eigenlijk ook wel fijn. Dat de beschikbare beenruimte te wensen overlaat vind ik nog steeds stom en waarom je bij sommige chartermaatschappijen moet betalen om als eerste te mogen instappen nog stommer. De intensieve douanecontroles zijn lastig,
maar (ik troost mij met de gedachte) dát is in het kader van onze vliegveiligheid.
"Hier neem je wat, hier laat je wat" is dus het motto en met die woorden in mijn achterhoofd ga ik de volgende keer
weer vrolijk aan boord!