16. dec, 2017

Patat en een Unox muts

Een paar dagen in Nederland staat voor familiebezoek, patatjes met een kroket eten, in de file staan, regen, heel veel onderweg zijn en me er iedere keer weer bij neer leggen dat ik Nederland een heel leuk land vind, maar dat het klimatologisch niet matcht met mijn DNA.

 
Of dat komt doordat ik ben geboren uit twee 'allochtone' ouders (het woord dat men tegenwoordig gebruikt voor 'allochtoon' ben ik even kwijt) geen idee, maar feit is wel dat ik nu uit eigen ervaring kan zeggen, dat mijn lichamelijk gestel wel vaart bij een leven onder de zon. Zelfs mijn voeten protesteren! De laarzen die bijna een jaar in de kast hebben gestaan en die ik nu draag veroorzaken blaren, omdat tenen blijkbaar ook wennen aan 'vrijheid blijheid' en mijn bewegingsruimte wordt beperkt door een dikke jas, die in de auto veel te warm is, maar buiten hard nodig blijkt.
 
Nederland en het weer. Er is al veel over geschreven en gesproken. Vier seizoenen in een jaar die samenklonteren tot één seizoen, waarop regen, wind, zon en sneeuw elkaar net zo hard afwisselen als de balletjes in een flipperkast. Een 'witte kerst' hebben we begin van de week al gehad en de badkleding mag over twee weken weer uit de kast als het tijd is voor de 'nieuwjaarsduik' in Scheveningen. Let wel; met een Unox muts op je kop!
 
Soms is het niet eerlijk verdeeld in de wereld en weersomstandigheden horen daar helaas ook bij. Voor jullie allemaal alvast een "Vrolijk kerstfeest en een zonnig 2018". 
 
En dat laatste in álle opzichten!