8. apr, 2017
Schijtziek
"Ik word er schijtziek van!" Terwijl ik deze woorden uitroep, zie ik René met een natte lap weer een klodder poep opruimen. Tapijt, bank, schouw, alles heeft er inmiddels aan moeten geloven en praktisch iedere dag is het raak.
Zodra we de deuren openen zoekt hij ons op. Scheert naar binnen, op zoek naar een plek in huis om tegen de balken een liefdesnest te plakken voor vrouw en kinderen. Zat de hele familie zwaluw vorig jaar nog gewoon
lekker met hun onderkomen onder het dak op het terras, één van hen heeft blijkbaar bedacht dat dat dit jaar binnenshuis moet.
Eenmaal rondvliegend is het een klus om hem weer naar buiten te krijgen,
maar inmiddels worden we er steeds meer bedreven in. Via de openslaande deuren van de torenkamer gaat het het snelst. Ik verdenk hem er zelfs van dat hij dit een prima parcours vindt.
Ze zeggen wel eens "één
zwaluw maakt nog geen lente", maar ik kan je zeggen "wel een hoop stront" en dat het geluk schijnt te brengen als hij je huis voor zijn liefdesnest uitkiest, dat weten we ook. Gisteren was hij maar liefst vier keer binnen, maar vandaag houden we toch echt
de deuren dicht. Kijken of de aanhouder wint óf er uiteindelijk toch voor kiest om zijn portie 'geluk' ergens anders te droppen.
Terwijl ik dit schrijf zit hij te wachten totdat hij weer naar binnen
kan. Nu kijken wélke aanhouder wint. Hij of ik?