18. mrt, 2017

Ruilhandel

 

Voor hoeveel schapen ga ik van de hand? Voor het juiste antwoord verwijs ik je naar onze buurman. Een kras Andalusisch boertje van drieëntachtig, die even verderop zijn schapen houdt. Een grappige man. Ongeacht de weersomstandigheden is hij met zijn schaapjes bezig en heeft hij altijd een praatje klaar.
 
Als we aan komen, weten we al dat we niet door kunnen rijden zonder met hem te kletsen. Autoraampje naar beneden en een waterval van woorden stort hij over ons uit. De ene keer gaat het over het weer, de andere keer over de conditie van het gras en weer een andere keer gaat het over mij. "Hola guapa!" (hallo mooie meid) roept hij dan, terwijl hij guitig naar René kijkt en hem ondertussen amicaal op de schouder slaat. "Hoe komt zo'n lelijke man aan zo'n mooie vrouw?!" is steevast de vraag. We moeten er iedere keer weer hartelijk om lachen, want de man is zo grappig in zijn hele doen en laten, dat het antwoord er niet eens toe doet.
 
Dat hij vervolgens begint over zijn kudde en uit hoeveel schapen die bestaat, is niet om op te scheppen maar slechts een intro naar de vraag die wij al zo net zo vaak hebben gehoord als de vorige, namelijk "voor hoeveel schapen mag ik haar hebben?" Ik zit er dan bij en lach, juist ja geheel in stijl, een beetje schaapachtig mee, want wat moet je als je man en buurman gaan overleggen en je zelf het onderwerp van ruilhandel bent?" Als we vervolgens weg rijden, weet ik ook wat er komen gaat... "Je weet het meissie, als je niet luistert en gehoorzaamt dan ruil ik je gewoon in voor een paar schapies". 
 
Welkom in mijn leven! Leefde ik voorheen met de illusie dat onze liefde voor altijd was, nu weet ik al een tijdje dat onze toekomst zomaar ineens heel anders kan zijn. Ik met een boertje van drieëntachtig in een klein huisje en René met de zekerheid dat hij, dankzij heel veel schapen, nooit meer zelf het gras hoeft te maaien. 
 
Bèhhhhhhh!!!