Waterlanders

 

Met een warm Transaviaans Beemster kaasbroodje in de ene hand en een beker groene thee in de andere verliet ik, samen met mijn medepassagiers, het grijze luchtruim op weg naar de zon. En zon hebben we! Het lijkt wel zomer en na ook hier een paar natte maanden werd het tijd. Tijd om het land te maaien, de boel op te frissen en ons klaar te maken voor een lang seizoen.

 

Het geluid van de natuur is het mooiste kado dat ik bij terugkomst heb gekregen, want wat ik tot mijn grote ontsteltenis heb ontdekt, is dat ik een intolerantie heb ontwikkeld voor burengeluiden. In een huis met houten vloeren is dat misschien niet zo vreemd, maar aangezien ik daar eerder nooit last van had wel een opmerkelijke constatering. Het kuchen van de buurman, het slaan van deuren, muziek 's avonds laat, toeterende auto's op straat etc. het maakte mij onrustig.

 

'Hedy en het boerenland...' Wie had ooit gedacht dat dat zo'n goede combinatie zou zijn? Het pakte in ieder geval beter uit dan dat ik zelf had kunnen bedenken. Met deze gedachten kwam ik terug op Spaanse aardbodem en ben weer thuis als nooit tevoren.

 

Fijn weekend!