Back to business
"Quiere bolsa?" oftewel "wilt u een tasje?" Al ontelbare keren heb ik deze vraag gehoord als ik hier mijn boodschappen doe, maar nooit had ik gedacht dat ik hem zelf ook iedere week zou gaan stellen. Nee, ik ben niet aan het werk gegaan in de supermarkt, maar heb mijn vrijwilligershart laten spreken en er naar geluisterd. Zodoende kwam er iets op mijn pad, waar ik niet lang over na hoefde te denken. Vrijwilliger bij 'Fundación Cudeca'. In mijn geval betekent het, dat ik één keer per week aan het werk ben in een lokale kringloopwinkel. De opbrengst komt ten goede van kankerpatiënten die palliatieve zorg behoeven en dat alleen al was een reden om "ja" te zeggen. Bovendien is het leuk om de bergen af en toe te verlaten voor wat activiteit in de stad en samen met collega's uit verschillende landen mij in te zetten voor dit goede doel.
Dus, 'back to (kleding)business' maar dan anders! Iedere week verbaas ik mij weer over de grote hoeveelheid kleding die door deze en gene wordt aangeleverd en (na screening) in het zelfde tempo ook weer wordt verkocht. Alles voor prijzen waarvoor je op de kermis nog geen zuurstok koopt. Kleding, tassen, speelgoed, schoenen, boeken, cd's etc. vliegen als warme broodjes over de toonbank onder luid geratel van de dames en heren die op zoek zijn naar uitbreiding van hun garderobe of huisraad. Dit zijn ook de momenten, dat er een aanslag wordt gedaan op mijn Spaanse spreekvaardigheid en daarnaast ook begrip van het Andalusische dialect, want dat is echt een verhaal apart! Complete zinnen veranderen in klanken, die ik moet omzetten naar woorden die ik ooit heb geleerd maar weer ben vergeten en grammaticaal gezien haak ik sowieso een stationnetje eerder af. Zo goed en zo kwaad als het gaat, sla ik mij er door heen en is het iedere keer weer fijn als we elkaar uiteindelijk toch begrijpen. Is de nood echt aan de man, dan doe ik een beroep op mijn collega die gelukkig ook nog wat Engels spreekt.
Maar als we na sluitingstijd de kassa afslaan en zien wat er allemaal weer is verkocht, dan maakt het niet meer uit wie welke taal spreekt. Op zo'n moment overheerst alleen nog blijdschap, omdat we ook deze dag, met of zonder tasje, een positief steentje bij hebben kunnen dragen aan het welzijn van onze medemens.
Hasta luego!