7. mei, 2016

Waar slapen we vanavond?

Ze zeggen wel eens 'pluk de dag' en met die gedachte hebben we afgelopen week de auto gepakt om een paar dagen te toeren door het Spaanse achterland. Even samen, weg van de dagelijkse beslommeringen. Met de namen van twee plaatsen in het achterhoofd vertrokken we, daarbij geholpen door mijn vriendin van 'Google maps'.

Met schrille stem en op dwingende wijze wees deze dame ons de weg. Ze bleef maar kwebbelen. Ik had haar namelijk vantevoren verteld dat we snelwegen wilden vermijden en dat hebben we geweten... Via ongeasfalteerde wegen, straten die niet eens een naam hebben, boerenweggetjes en kleine beekjes ploegden we urenlang vooruit, waarbij een bedankje aan onze onverwoestbare terreinwagen echt op zijn plaats is!

Alles ging goed, echter toen mijn chauffeur op een gegeven moment in the middle of nowhere besloot om toch even een ander weggetje in te slaan, waren de rapen gaar en begon ze te gillen dat we om moesten keren. "Keer hier om, keer hier om.." en dat niet één keer, nee ze bleef het onvermoeibaar herhalen. "Ik krijg werkelijk genoeg van haar!" riep de man met wie ik diezelfde ochtend nog vrolijk in de auto was gestapt geïrriteerd. Hij stopte midden op het weggetje. "Wat een vreselijk mens en wat een vreselijke stem!"

Ik besloot om mijn vriendin de mond te snoeren, maar met haar 'vreselijke stem' verdween ook onze route én mogelijke eindbestemming van het beeldscherm.  "Sorry hoor, maar deze vrouw moet vrijgezel zijn, want hier wil toch geen man lang naar luisteren??" Ik keek hem aan, haalde zonder commentaar mijn schouders op en stelde hem maar één vraag "Ok schat, in welk dorp slapen we vanavond?"