Plaats delict

Toen onze Sproet een Sproetje was wisten we dat hij groot zou worden, maar dat hij zó groot zou worden heeft ons verrast. Voor verrassingen komen we met hem trouwens nog dagelijks te staan. Sproet blijkt namelijk een ontdekkingsreiziger. Buiten kan dat geen kwaad, maar in huis gaat hij graag 'op pad'. Zijn voorliefde voor sokken, slippers, sjaals en zachte stoffen voorwerpen is groot en niet zelden worden deze onderworpen aan een gedegen onderzoek, oftewel 'sloopexercitie'

En, zo blijkt, ook wc rollen en papier in het algemeen bezorgen hem veel genot. Deuren op een kier en we zijn de sjaak. Geruisloos sluipt hij rond en gaat dan van kamer naar kamer. Gisteren vond ik een stuk zeep op de plaats delict en de tandafdrukken in dit geurige stukje bewezen onomstotelijk dat hij de dader was. Gezien zijn hoogte, zijn meubels ook niet veilig. Met gemak legt hij zijn kop op tafel of bureau en loert even rond of er nog iets van zijn gading ligt. Zelfs mijn koffer met inhoud is interessant. Dat bleek, toen ik laatst in Nederland aan tafel ging met door mij nog onontdekte speekselresten op een shirt. In het donker had hij blijkbaar als een volleerde douanier, vóór mijn vertrek, de open liggende koffer nog even 'gecheckt'. Toen ik hem laatst ook nog eens vond tussen een berg snippers van een aangevreten contract ging ik bijna op tilt. Ik schreeuwde, hij keek mij met grote puppy ogen schuldbewust aan en ik smolt...

Sproet heet daarom nog steeds Sproetje en is de liefste die er is!