De ideale man?

Toen ik als vrijgezel door het leven ging kon ik wel eens mijmeren over de 'ideale man'. Hoe naiëf kun je zijn?! Die bestaat helemaal niet! Zet een stel vrouwen bij elkaar met als onderwerp 'hun ideale man' en binnen een uur heb je op z'n minst vijf luchtkastelen in elkaar horen donderen. Er is namelijk altijd wel wat en zelden voldoet 'hij' aan het sprookje van de prins op het witte paard.

Vandaar dat ik op een gegeven moment ieder beeld van wat maar 'ideaal' zou kúnnen zijn heb los gelaten (ja dames, die mij kennen, ook Javier Bardem met teenslippers op één of ander zwoel eiland). In plaats daarvan opende ik mijn hart voor 'de man die bij mij past' en vervolgens wachtte ik af. Want, zo bedacht ik, uiteindelijk is dat het enige dat telt en wat ik zoek zal mij vinden...

En hij vond mij! Houdt van alles waar benzine in gaat, variërend van kettingzaag tot terreinwagens en snelle motoren. Maar gelukkig ook van natuur, dieren en stilte. Hij maakt mij aan het lachen, wanneer iedereen dat al lang zou hebben opgegeven, is lief én - een prettige bijkomstigheid - hij beschikt over land met daarop een rots inclusief grot. Een soort van moderne 'cave man' dus! Mét hem voel ik mij als 'Wilma' van Fred Flinstone, 'Jane' van Tarzan en 'Juliette' van Romeo, maar bovenal voel ik mij bíj hem helemaal op mijn gemak. De prins op het witte paard?

Mag het ook een bruin paard zijn?