Afscheid nemen

Drie maanden geleden kwamen mijn verhuisdozen in Spanje aan. Nou ben ik in mijn leven al heel wat keren verhuisd, maar iedere keer als ik al die dozen bij elkaar zie bekruipt mij een apart gevoel. Zoiets van "wat zou er allemaal in zitten?" Beetje gestoorde vraag want het zijn mijn spullen, eigenhandig erin gestopt, dus hoe groot kan de verrassing zijn vraag je je af?!

Maar toch... Ik beschik nooit over paklijsten van de dozen en aangezien ik de laatste keer ook nog niet wist in welke ruimtes en kasten mijn spullen zouden belanden, had ik etiketaanwijzingen als 'slaapkamer', 'keuken', 'woonkamer' achterwege gelaten. Er waren slechts een paar dozen gemerkt en dat waren die met mijn boeken. Drie dozen vol. Voor vertrek waren het er in de eerste instantie zes, maar gelukkig ben ik inmiddels goed in 'afscheid nemen'.

Gisteren heb ik ze open gemaakt en uitgepakt. Tot die tijd had ik nog geen boekenkast beschikbaar en moest het even wachten, maar nu heb ik mijn eigen 'kantoortje'. Wat heerlijk om al die titels weer terug te zien. Eén boek in het bijzonder trok mijn aandacht. Ooit gekocht, maar met uitzondering van de achterkant nooit gelezen. Ik voelde onmiddellijke weerstand toen ik de kaft na lange tijd weer onder ogen kreeg 'BROODBUIK' (echt in zulke koeieletters geschreven!) Zonder dat iemand het zag ging mijn hand langzaam naar mijn buik...

Was dit een subtiel signaal van het Universum? Mijn voornemen voor 2016 is 'afscheid nemen'. Drie keer raden waarvan. Van het boek of van een broodbuik?

Gelukkig nieuwjaar!!