Taalvoutjes

Vorige week keek ik naar mijn all time favourite televisieprogramma "Ik vertrek". Landgenoten die naar het buitenland vertrekken om een droombestaan op te bouwen op een plek ver van huis.

Om geselecteerd te worden voor dit programma moet je volgens mij aan een belangrijke eis voldoen; je mag de taal van het verkozen land NIET of nauwelijks spreken! We zien namelijk zelden kandidaten die in vloeiend Frans een vergunning aanvragen, een vervelende buurman in vlekkeloos Spaans uit schelden, of in accentloos Duits de plaatselijke bevolking begroeten. En dat is nou tevens de charme van het programma! Tenenkrommend toekijken hoe de emigranten zich in de nesten werken maar toch ook vol bewondering voor het doorzettingsvermogen en de vastberadenheid waarmee ze zich in hun missie vastbijten.

Ik kamp momenteel met een ander probleem. Ik mix namelijk twee talen t.w Turks en Spaans.  De raarste zinnen rollen uit mijn mond. Een cocktail van woorden, waarvan ik op sommige momenten niet meer weet of ze nou Spaans of Turks zijn. Op een terras 'su con gaz' bestellen en niet begrijpen waarom de ober mij vreemd aankijkt, totdat ik mij plotsklaps realiseer dat 'su' het Turkse woord is voor 'water' en 'con gaz' de Spaanse aanduiding is voor 'met bubbels'. De Spaanse buurman begroeten met 'merhaba' terwijl 'buenos dias' in dit geval meer gepast zou zijn. Om gek van te worden!

Jaren van inspanning kostte het mij om de Turkse taal te leren. En nu? Mijn vakantiehuis in Turkije is verkocht en een nieuw thuis in Spanje wacht. Zal ik me aanmelden voor 'ik vertrek' of me toch maar gewoon opgeven voor een intensieve cursus Spaans in een taleninstituut in Malaga?

Ik vrees dat het het laatste wordt..