HUIS OF THUIS?
Huis of thuis?
Terwijl Nederland wakker wordt, nog op één oor ligt of onderweg is naar het werk, taxiet het vliegtuig richting startbaan. Het is bijna zover! Over een paar uur het weerzien met mijn lief en alle dieren. Deze keer maar voor een paar dagen. Mijn vakantiedagenquotum heeft de bodem bereikt en wat werk betreft zit ik vol in het seizoen en kan ik niet lang weg. Maar zelfs een kort verblijf onder de Spaanse zon mag de pret niet drukken! Wat nog rest is de lange autorit langs de kust naar huis en zodra, na aankomst, de sleutel in de houten poort gaat ben ik thuis!
De laatste tijd heb ik veel nagedacht over de woorden ‘huis’ en ‘thuis’. "Thuis gaat over emotie" en "huis gaat over geld en stenen" zegt mijn vriend altijd. Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik begrijp en voel wat hij hier mee bedoelt. Persoonlijk heb ik weinig nodig om mij ergens 'thuis' te voelen en als ik er even goed over nadenk, kom ik tot de conclusie dat dat zelden of nooit te maken heeft met de spullen waarmee ik mij omring, het huis, of de woonplaats waar ik mij bevind. Waar het dan wel mee te maken heeft kan ik niet goed in woorden vatten. Het is meer een gevoel en versimpel ik deze vraag met het antwoord dat'naar huis gaan' eigenlijk niets meer betekent dan dat je je begeeft naar een pand waar deuren en ramen in zitten. Daarentegen 'thuis komen en je thuis voelen' is allesomvattend! Waar dat ook moge zijn…
Als ik uit het vliegtuigraam kijk zie ik onder ons het prachtige Andalusische landschap met een wirwar van witte huisjes. Kleine dorpjes met allemaal hun eigen verhaal, bewoners en geschiedenis. Over twee maanden woon ik even buiten zo’n dorpje en langzaamaam dringt dit besef steeds verder tot mij door. Ik voel mij plotsklaps een gezegend mens. Leven in verschillende werelden is per slot van rekening wat ik van jongs af aan heb gewild. Mij thuis voelen in in een land waar ik niet geboren en getogen ben en in vrijheid kunnen beslissen waar, op welk moment en met wie ik verkies te zijn.
Home is where the heart is!